سفرنامه در گفتمان فرهنگی تصویر‌های شرق و غرب در سفرنامه‌های ایرانی و آلمانی سدۀ نوزدهم میلادی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

سفرنامه­‌های اروپایی و ایرانی سدۀ نوزدهم، به لحاظ اهمیت تاریخی و تکامل فرمی و مضمونی، تفاوت‌­های­ چشمگیری دارند، اما از ویژگی­­‌های مشترکی نیز برخوردارند که بررسی تطبیقی آنها را توجیه می­کند: در دورانی که هنوز سیطرۀ رسانه‌­های مدرن بر زندگی انسان کامل نشده ­بود، این متون اطلاعات گوناگونی دربارۀ اقوام بیگانه را ثبت می­‌کردند و دستمایۀ نخستین پژوهش­‌های فرهنگ­شناسی و قوم­‌شناسی به‌­شمار می­‌رفتند.
مقالة حاضر، پس از تأملی بر بافت‌­های تاریخی و فرهنگی‌ که سفرنامه‌­ها بر بستر آن­ها تکوین و تکامل یافته­‌اند، به نقد ویژگی­‌ها و جهت‌گیری‌های مضمونی متونی پرداخته است که در سدۀ نوزدهم تصویرها و ارزیابی­‌های متنوعی از شرق و غرب به مخاطبان خود ارائه می‌کردند­. در بررسی متون منتخب، چگونگی رویارویی سفرنامه‌­نگار با دیگری و بیگانه، و نیز شیوه­‌های بازتاب هویت فردی و اجتماعیِ نویسنده در متن بررسی شده ­است. همچنین به این نکته توجه شده که سیاحان به کدام سویه­‌های سرزمین ناشناخته تمایل نشان داده‌­اند یا چه گستره­‌هایی از فرهنگ بیگانه هراس و بی­‌اعتمادی آنان را بر­انگیخته است. نقد مقایس‌ه­ای متون برگزیده نشان می­‌دهد که سفرنامه‌­نویسان در فرایند تقابل با بیگانگان و بازتاب شیوه­‌های دیگر زیستن، گفتمان­‌های فرهنگی و بینافرهنگی را بارور کرده­‌اند، نقش ویژه‌­ای در بازپرداخت یا روزآمد کردن تصورات ایماگولوژیک داشته­‌اند، و گاهی نیز در الگوهای ثابت هویتی تردید افکنده‌اند.

کلیدواژه‌ها